jaskra

See also: jaskrą and jåskră

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *ěskra (“spark”). First attested in c. 1500. Doublet of iskra. Displaced by Polish chrabąszcz

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /jaskra/
• IPA^(key): (15^th CE) /jaskra/

Noun

jaskra f

1. (attested in Greater Poland) cockchafer, May bug (Melolontha melolontha)
   • 1908 [c. 1500], Bolesław Erzepki, editor, Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490‎^[1], Lubiń, page 23:

     Yąskrą poples

     [Jaskra poples]

Descendants

• Polish: jaskra

Further reading

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “jaskra”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈjas.kra/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -askra
• Syllabification: jas‧kra
• Homophone: Jaskra

Etymology 1

Inherited from Old Polish jaskra, from Proto-Slavic *ěskra (“spark”). Doublet of jaskier, iskra, and skra.

Noun

jaskra f

1. (pathology) glaucoma [from 19th c.]

Declension

Declension of jaskra

	singular
nominative	jaskra
genitive	jaskry
dative	jaskrze
accusative	jaskrę
instrumental	jaskrą
locative	jaskrze
vocative	jaskro

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

jaskra m inan

1. genitive singular of jaskier

jaskra m animal

1. genitive/accusative singular of jaskier

Further reading

• jaskra in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• jaskra in Polish dictionaries at PWN