jałownik
Polish
[edit]Etymology
[edit]From jałowy + -nik. First attested in 1751–1775.[1]
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]jałownik m animal
Declension
[edit]Declension of jałownik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | jałownik | jałowniki |
| genitive | jałownika | jałowników |
| dative | jałownikowi | jałownikom |
| accusative | jałownika | jałowniki |
| instrumental | jałownikiem | jałownikami |
| locative | jałowniku | jałownikach |
| vocative | jałowniku | jałowniki |
References
[edit]- ^ Inwentarze dóbr szlacheckich powiatu kaliskiego (in Polish), volumes 2. Z lat 1751-1775, 1751-1775, published 1959, page 185:
- To jest krownia, do której drzwi pojedyncze przez zielaza, kołkiem zatykane. W niej jest żłobów 2 i drabin 2. Chlewy 3 na jałownik także z drzwiami pojedyńczemi, przy jednych tylko jest wrzecządz z skublami 2. Dach na tej oborze częścią dranicami, częścią snopkami, o jednym kafernie, bez drzwiczek, pokryty, ale zły.
Further reading
[edit]- jałownik in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “jałownik”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “jałownik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “jałownik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 132
- jałownik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego