Jump to content

inviti

From Wiktionary, the free dictionary
See also: invití

Catalan

[edit]

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

inviti

  1. inflection of invitar:
    1. first/third-person singular present subjunctive
    2. third-person singular imperative

Esperanto

[edit]

Etymology

[edit]

From French inviter, Italian invitare, Italian invite, ultimately from Latin invītāre.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /inˈviti/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: in‧vi‧ti
  • Rhymes: -iti

Verb

[edit]

inviti (present invitas, past invitis, future invitos, conditional invitus, volitive invitu)

  1. (transitive) to invite

Conjugation

[edit]
Conjugation of inviti
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense invitas invitis invitos
active participle invitanta invitantaj invitinta invitintaj invitonta invitontaj
acc. invitantan invitantajn invitintan invitintajn invitontan invitontajn
passive participle invitata invitataj invitita invititaj invitota invitotaj
acc. invitatan invitatajn invititan invititajn invitotan invitotajn
nominal active participle invitanto invitantoj invitinto invitintoj invitonto invitontoj
acc. invitanton invitantojn invitinton invitintojn invitonton invitontojn
nominal passive participle invitato invitatoj invitito invititoj invitoto invitotoj
acc. invitaton invitatojn invititon invititojn invitoton invitotojn
adverbial active participle invitante invitinte invitonte
adverbial passive participle invitate invitite invitote
infinitive inviti imperative invitu conditional invitus

Descendants

[edit]
  • Ido: invitar

Italian

[edit]

Verb

[edit]

inviti

  1. inflection of invitare:
    1. second-person singular present indicative
    2. first/second/third-person singular present subjunctive
    3. third-person singular imperative

Anagrams

[edit]

Latin

[edit]

Adjective

[edit]

invītī

  1. inflection of invītus:
    1. nominative/vocative masculine plural
    2. genitive masculine/neuter singular