intromissus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of intrōmittō.
Participle
[edit]intrōmissus (feminine intrōmissa, neuter intrōmissum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | intrōmissus | intrōmissa | intrōmissum | intrōmissī | intrōmissae | intrōmissa | |
genitive | intrōmissī | intrōmissae | intrōmissī | intrōmissōrum | intrōmissārum | intrōmissōrum | |
dative | intrōmissō | intrōmissae | intrōmissō | intrōmissīs | |||
accusative | intrōmissum | intrōmissam | intrōmissum | intrōmissōs | intrōmissās | intrōmissa | |
ablative | intrōmissō | intrōmissā | intrōmissō | intrōmissīs | |||
vocative | intrōmisse | intrōmissa | intrōmissum | intrōmissī | intrōmissae | intrōmissa |
References
[edit]- “intromissus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- intromissus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.