intribulatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]From in- + tribulātus.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /in.tri.buˈlaː.tus/, [ɪn̪t̪rɪbʊˈɫ̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.tri.buˈla.tus/, [in̪t̪ribuˈläːt̪us]
Adjective
[edit]intribulātus (feminine intribulāta, neuter intribulātum); first/second-declension adjective
- pressed (out)
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | intribulātus | intribulāta | intribulātum | intribulātī | intribulātae | intribulāta | |
Genitive | intribulātī | intribulātae | intribulātī | intribulātōrum | intribulātārum | intribulātōrum | |
Dative | intribulātō | intribulātō | intribulātīs | ||||
Accusative | intribulātum | intribulātam | intribulātum | intribulātōs | intribulātās | intribulāta | |
Ablative | intribulātō | intribulātā | intribulātō | intribulātīs | |||
Vocative | intribulāte | intribulāta | intribulātum | intribulātī | intribulātae | intribulāta |
References
[edit]- “intribulatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- intribulatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.