insultabundus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]īnsultō (“revile, insult”) + -bundus
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /in.sul.taːˈbun.dus/, [ĩːs̠ʊɫ̪t̪äːˈbʊn̪d̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.sul.taˈbun.dus/, [insul̪t̪äˈbun̪d̪us]
Adjective
[edit]īnsultābundus (feminine īnsultābunda, neuter īnsultābundum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | īnsultābundus | īnsultābunda | īnsultābundum | īnsultābundī | īnsultābundae | īnsultābunda | |
genitive | īnsultābundī | īnsultābundae | īnsultābundī | īnsultābundōrum | īnsultābundārum | īnsultābundōrum | |
dative | īnsultābundō | īnsultābundae | īnsultābundō | īnsultābundīs | |||
accusative | īnsultābundum | īnsultābundam | īnsultābundum | īnsultābundōs | īnsultābundās | īnsultābunda | |
ablative | īnsultābundō | īnsultābundā | īnsultābundō | īnsultābundīs | |||
vocative | īnsultābunde | īnsultābunda | īnsultābundum | īnsultābundī | īnsultābundae | īnsultābunda |
References
[edit]- “insultabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- insultabundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.