Jump to content

insitivus

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

From īnserō (to sow, plant) +‎ -īvus.

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

īnsitīvus (feminine īnsitīva, neuter īnsitīvum); first/second-declension adjective

  1. ingrafted, grafted
  2. substituted, spurious; adopted

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative īnsitīvus īnsitīva īnsitīvum īnsitīvī īnsitīvae īnsitīva
genitive īnsitīvī īnsitīvae īnsitīvī īnsitīvōrum īnsitīvārum īnsitīvōrum
dative īnsitīvō īnsitīvae īnsitīvō īnsitīvīs
accusative īnsitīvum īnsitīvam īnsitīvum īnsitīvōs īnsitīvās īnsitīva
ablative īnsitīvō īnsitīvā īnsitīvō īnsitīvīs
vocative īnsitīve īnsitīva īnsitīvum īnsitīvī īnsitīvae īnsitīva

References

[edit]
  • insitivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • insitivus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • insitivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.