inkantacja

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin incantātiō.

Pronunciation

• IPA^(key): /iŋ.kanˈta.t͡sja/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -at͡sja
• Syllabification: in‧kan‧ta‧cja

Noun

inkantacja f

1. incantation (act or process of using formulas and/or usually rhyming words, sung or spoken, with occult ceremonies, for the purpose of raising spirits, producing enchantment, or creating other magical results)

Declension

Declension of inkantacja

	singular	plural
nominative	inkantacja	inkantacje
genitive	inkantacji	inkantacji/inkantacyj (archaic)
dative	inkantacji	inkantacjom
accusative	inkantację	inkantacje
instrumental	inkantacją	inkantacjami
locative	inkantacji	inkantacjach
vocative	inkantacjo	inkantacje

Derived terms

adjective

• inkantacyjny

 

verb

• inkantować

 

Further reading

• inkantacja in Polish dictionaries at PWN