ininvestigabilis
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]From in- + investīgābilis.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /i.nin.u̯es.tiːˈɡaː.bi.lis/, [ɪnɪnu̯ɛs̠t̪iːˈɡäːbɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /i.nin.ves.tiˈɡa.bi.lis/, [iniɱvest̪iˈɡäːbilis]
Adjective
[edit]ininvestīgābilis (neuter ininvestīgābile); third-declension two-termination adjective
Declension
[edit]Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | ininvestīgābilis | ininvestīgābile | ininvestīgābilēs | ininvestīgābilia | |
Genitive | ininvestīgābilis | ininvestīgābilium | |||
Dative | ininvestīgābilī | ininvestīgābilibus | |||
Accusative | ininvestīgābilem | ininvestīgābile | ininvestīgābilēs ininvestīgābilīs |
ininvestīgābilia | |
Ablative | ininvestīgābilī | ininvestīgābilibus | |||
Vocative | ininvestīgābilis | ininvestīgābile | ininvestīgābilēs | ininvestīgābilia |
References
[edit]- “ininvestigabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ininvestigabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.