ingratificus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]From in- + grātificus.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /in.ɡraːˈti.fi.kus/, [ɪŋɡräːˈt̪ɪfɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.ɡraˈti.fi.kus/, [iŋɡräˈt̪iːfikus]
Adjective
[edit]ingrātificus (feminine ingrātifica, neuter ingrātificum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ingrātificus | ingrātifica | ingrātificum | ingrātificī | ingrātificae | ingrātifica | |
genitive | ingrātificī | ingrātificae | ingrātificī | ingrātificōrum | ingrātificārum | ingrātificōrum | |
dative | ingrātificō | ingrātificae | ingrātificō | ingrātificīs | |||
accusative | ingrātificum | ingrātificam | ingrātificum | ingrātificōs | ingrātificās | ingrātifica | |
ablative | ingrātificō | ingrātificā | ingrātificō | ingrātificīs | |||
vocative | ingrātifice | ingrātifica | ingrātificum | ingrātificī | ingrātificae | ingrātifica |
References
[edit]- “ingratificus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “ingratificus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "ingratificus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- ingratificus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.