inflictus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of īnflīgō.
Participle
[edit]īnflīctus (feminine īnflīcta, neuter īnflīctum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | īnflīctus | īnflīcta | īnflīctum | īnflīctī | īnflīctae | īnflīcta | |
genitive | īnflīctī | īnflīctae | īnflīctī | īnflīctōrum | īnflīctārum | īnflīctōrum | |
dative | īnflīctō | īnflīctae | īnflīctō | īnflīctīs | |||
accusative | īnflīctum | īnflīctam | īnflīctum | īnflīctōs | īnflīctās | īnflīcta | |
ablative | īnflīctō | īnflīctā | īnflīctō | īnflīctīs | |||
vocative | īnflīcte | īnflīcta | īnflīctum | īnflīctī | īnflīctae | īnflīcta |
References
[edit]- “inflictus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inflictus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- inflictus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.