Jump to content

indulcaturus

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Future active participle of indulcō

Participle

[edit]

indulcātūrus (feminine indulcātūra, neuter indulcātūrum); first/second-declension participle

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative indulcātūrus indulcātūra indulcātūrum indulcātūrī indulcātūrae indulcātūra
genitive indulcātūrī indulcātūrae indulcātūrī indulcātūrōrum indulcātūrārum indulcātūrōrum
dative indulcātūrō indulcātūrae indulcātūrō indulcātūrīs
accusative indulcātūrum indulcātūram indulcātūrum indulcātūrōs indulcātūrās indulcātūra
ablative indulcātūrō indulcātūrā indulcātūrō indulcātūrīs
vocative indulcātūre indulcātūra indulcātūrum indulcātūrī indulcātūrae indulcātūra