Jump to content

induktar

From Wiktionary, the free dictionary

Ido

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowing from English induction, French induction, German Induktion, Italian induzione, Russian инду́кция (indúkcija) and Spanish inducción.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

induktar (present tense induktas, past tense induktis, future tense induktos, imperative induktez, conditional induktus)

  1. (transitive, logic) to induce, to reach (a general conclusion) by inference from a number of individual cases
  2. (transitive, physics) to induce, to influence without direct contact

Conjugation

[edit]
Conjugation of induktar
present past future
infinitive induktar induktir induktor
tense induktas induktis induktos
conditional induktus
imperative induktez
adjective active participle induktanta induktinta induktonta
adverbial active participle induktante induktinte induktonte
nominal
active participle
singular induktanto induktinto induktonto
plural induktanti induktinti induktonti
adjective passive participle induktata induktita induktota
adverbial passive participle induktate induktite induktote
nominal
passive participle
singular induktato induktito induktoto
plural induktati induktiti induktoti

Derived terms

[edit]
  • indukto (induction, inference)