indispositus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]in- + dispositus (“arranged”)
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /in.disˈpo.si.tus/, [ɪn̪d̪ɪs̠ˈpɔs̠ɪt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.disˈpo.si.tus/, [in̪d̪isˈpɔːs̬it̪us]
Adjective
[edit]indispositus (feminine indisposita, neuter indispositum, adverb indispositē); first/second-declension adjective
- disordered, confused
- (of a person) unprepared
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | indispositus | indisposita | indispositum | indispositī | indispositae | indisposita | |
genitive | indispositī | indispositae | indispositī | indispositōrum | indispositārum | indispositōrum | |
dative | indispositō | indispositae | indispositō | indispositīs | |||
accusative | indispositum | indispositam | indispositum | indispositōs | indispositās | indisposita | |
ablative | indispositō | indispositā | indispositō | indispositīs | |||
vocative | indisposite | indisposita | indispositum | indispositī | indispositae | indisposita |
References
[edit]- “indispositus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “indispositus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers