indictitius
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /in.dikˈtiː.ti.us/, [ɪn̪d̪ɪkˈt̪iːt̪iʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.dikˈtit.t͡si.us/, [in̪d̪ikˈt̪it̪ː͡s̪ius]
Adjective
[edit]indictītius (feminine indictītia, neuter indictītium); first/second-declension adjective
- Alternative form of indictīcius
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | indictītius | indictītia | indictītium | indictītiī | indictītiae | indictītia | |
Genitive | indictītiī | indictītiae | indictītiī | indictītiōrum | indictītiārum | indictītiōrum | |
Dative | indictītiō | indictītiō | indictītiīs | ||||
Accusative | indictītium | indictītiam | indictītium | indictītiōs | indictītiās | indictītia | |
Ablative | indictītiō | indictītiā | indictītiō | indictītiīs | |||
Vocative | indictītie | indictītia | indictītium | indictītiī | indictītiae | indictītia |
References
[edit]- “indictitius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- indictitius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.