Jump to content

indagaturus

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Future active participle of indāgō.

Participle

[edit]

indāgātūrus (feminine indāgātūra, neuter indāgātūrum); first/second-declension participle

  1. about to track, hunt

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative indāgātūrus indāgātūra indāgātūrum indāgātūrī indāgātūrae indāgātūra
genitive indāgātūrī indāgātūrae indāgātūrī indāgātūrōrum indāgātūrārum indāgātūrōrum
dative indāgātūrō indāgātūrae indāgātūrō indāgātūrīs
accusative indāgātūrum indāgātūram indāgātūrum indāgātūrōs indāgātūrās indāgātūra
ablative indāgātūrō indāgātūrā indāgātūrō indāgātūrīs
vocative indāgātūre indāgātūra indāgātūrum indāgātūrī indāgātūrae indāgātūra