incriminatio
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit](This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /in.kriː.miˈnaː.ti.oː/, [ɪŋkriːmɪˈnäːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.kri.miˈnat.t͡si.o/, [iŋkrimiˈnät̪ː͡s̪io]
Noun
[edit]incrīminātiō f (genitive incrīminātiōnis); third declension
- (Late Latin) blamelessness, irreprehensibleness
- c. 155 AD — c. 240 AD, Tertullian, De Resurrectione Carnis, 23
Declension
[edit]Third-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | incrīminātiō | incrīminātiōnēs |
genitive | incrīminātiōnis | incrīminātiōnum |
dative | incrīminātiōnī | incrīminātiōnibus |
accusative | incrīminātiōnem | incrīminātiōnēs |
ablative | incrīminātiōne | incrīminātiōnibus |
vocative | incrīminātiō | incrīminātiōnēs |
References
[edit]- “incriminatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "incriminatio", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- incriminatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.