inconsutilis
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]From in- + cōnsūtilis.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /in.konˈsuː.ti.lis/, [ɪŋkõːˈs̠uːt̪ɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.konˈsu.ti.lis/, [iŋkonˈsuːt̪ilis]
Adjective
[edit]incōnsūtilis (neuter incōnsūtile); third-declension two-termination adjective
Declension
[edit]Third-declension two-termination adjective.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | incōnsūtilis | incōnsūtile | incōnsūtilēs | incōnsūtilia | |
genitive | incōnsūtilis | incōnsūtilium | |||
dative | incōnsūtilī | incōnsūtilibus | |||
accusative | incōnsūtilem | incōnsūtile | incōnsūtilēs incōnsūtilīs |
incōnsūtilia | |
ablative | incōnsūtilī | incōnsūtilibus | |||
vocative | incōnsūtilis | incōnsūtile | incōnsūtilēs | incōnsūtilia |
References
[edit]- “inconsutilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inconsutilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- inconsutilis in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016