incohativus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /in.ko.haːˈtiː.u̯us/, [ɪŋko(ɦ)äːˈt̪iːu̯ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.ko.aˈti.vus/, [iŋkoäˈt̪iːvus]
Adjective
[edit]incohātīvus (feminine incohātīva, neuter incohātīvum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | incohātīvus | incohātīva | incohātīvum | incohātīvī | incohātīvae | incohātīva | |
genitive | incohātīvī | incohātīvae | incohātīvī | incohātīvōrum | incohātīvārum | incohātīvōrum | |
dative | incohātīvō | incohātīvae | incohātīvō | incohātīvīs | |||
accusative | incohātīvum | incohātīvam | incohātīvum | incohātīvōs | incohātīvās | incohātīva | |
ablative | incohātīvō | incohātīvā | incohātīvō | incohātīvīs | |||
vocative | incohātīve | incohātīva | incohātīvum | incohātīvī | incohātīvae | incohātīva |
Descendants
[edit]- Italian: incoativo
References
[edit]- “incohativus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press