inaratus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of inarō
Participle
[edit]inarātus (feminine inarāta, neuter inarātum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | inarātus | inarāta | inarātum | inarātī | inarātae | inarāta | |
genitive | inarātī | inarātae | inarātī | inarātōrum | inarātārum | inarātōrum | |
dative | inarātō | inarātae | inarātō | inarātīs | |||
accusative | inarātum | inarātam | inarātum | inarātōs | inarātās | inarāta | |
ablative | inarātō | inarātā | inarātō | inarātīs | |||
vocative | inarāte | inarāta | inarātum | inarātī | inarātae | inarāta |
References
[edit]- “inaratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inaratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers