implacatus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]in- (“un-”) + plācātus (“satisfied”)
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /im.plaːˈkaː.tus/, [ɪmpɫ̪äːˈkäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /im.plaˈka.tus/, [impläˈkäːt̪us]
Adjective
[edit]implācātus (feminine implācāta, neuter implācātum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | implācātus | implācāta | implācātum | implācātī | implācātae | implācāta | |
genitive | implācātī | implācātae | implācātī | implācātōrum | implācātārum | implācātōrum | |
dative | implācātō | implācātae | implācātō | implācātīs | |||
accusative | implācātum | implācātam | implācātum | implācātōs | implācātās | implācāta | |
ablative | implācātō | implācātā | implācātō | implācātīs | |||
vocative | implācāte | implācāta | implācātum | implācātī | implācātae | implācāta |
References
[edit]- “implacatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “implacatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers