impaenitens
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /imˈpae̯.ni.tens/, [ɪmˈpäe̯nɪt̪ẽːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /imˈpe.ni.tens/, [imˈpɛːnit̪ens]
Adjective
[edit]impaenitēns (genitive impaenitentis); third-declension one-termination adjective
Declension
[edit]Third-declension one-termination adjective.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | impaenitēns | impaenitentēs | impaenitentia | ||
genitive | impaenitentis | impaenitentium | |||
dative | impaenitentī | impaenitentibus | |||
accusative | impaenitentem | impaenitēns | impaenitentēs | impaenitentia | |
ablative | impaenitentī | impaenitentibus | |||
vocative | impaenitēns | impaenitentēs | impaenitentia |
References
[edit]- “impaenitens”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- impaenitens in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.