imiennik

Polish

Etymology

From imię +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /iˈmjɛn.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛnɲik
• Syllabification: i‧mien‧nik

Noun

imiennik m pers (female equivalent imienniczka, related adjective imienniczy)

1. namesake, namefellow (person having the same given name as another person)
2. namesake, namefellow (person having the same last name as another person who is unrelated to them)

Declension

Declension of imiennik

	singular	plural
nominative	imiennik	imiennicy/imienniki (deprecative)
genitive	imiennika	imienników
dative	imiennikowi	imiennikom
accusative	imiennika	imienników
instrumental	imiennikiem	imiennikami
locative	imienniku	imiennikach
vocative	imienniku	imiennicy

Noun

imiennik m inan

1. album, diary, journal (book with various photographical or written entries of memories)

   Synonyms: album, imionnik, pamiętnik, sztambuch

Declension

Declension of imiennik

	singular	plural
nominative	imiennik	imienniki
genitive	imiennika	imienników
dative	imiennikowi	imiennikom
accusative	imiennik	imienniki
instrumental	imiennikiem	imiennikami
locative	imienniku	imiennikach
vocative	imienniku	imienniki

Derived terms

(nouns):

• imiennictwo

Related terms

(adjectives):

• imieninowy
• imienny

(adverbs):

• imiennie

(nouns):

• imieniny
• imienność
• imię

Further reading

• imiennik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• imiennik in Polish dictionaries at PWN