ilişki

Turkish

Etymology

From ilişmek.

Pronunciation

• IPA^(key): [iliʃci]
• Hyphenation: i‧liş‧ki

Noun

ilişki (definite accusative ilişkiyi, plural ilişkiler)

1. relationship, intercourse

Declension

Inflection
Nominative	ilişki
Definite accusative	ilişkiyi
	Singular	Plural
Nominative	ilişki	ilişkiler
Definite accusative	ilişkiyi	ilişkileri
Dative	ilişkiye	ilişkilere
Locative	ilişkide	ilişkilerde
Ablative	ilişkiden	ilişkilerden
Genitive	ilişkinin	ilişkilerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular ilişkim ilişkilerim 2nd singular ilişkin ilişkilerin 3rd singular ilişkisi ilişkileri 1st plural ilişkimiz ilişkilerimiz 2nd plural ilişkiniz ilişkileriniz 3rd plural ilişkileri ilişkileri Definite accusative Singular Plural 1st singular ilişkimi ilişkilerimi 2nd singular ilişkini ilişkilerini 3rd singular ilişkisini ilişkilerini 1st plural ilişkimizi ilişkilerimizi 2nd plural ilişkinizi ilişkilerinizi 3rd plural ilişkilerini ilişkilerini Dative Singular Plural 1st singular ilişkime ilişkilerime 2nd singular ilişkine ilişkilerine 3rd singular ilişkisine ilişkilerine 1st plural ilişkimize ilişkilerimize 2nd plural ilişkinize ilişkilerinize 3rd plural ilişkilerine ilişkilerine Locative Singular Plural 1st singular ilişkimde ilişkilerimde 2nd singular ilişkinde ilişkilerinde 3rd singular ilişkisinde ilişkilerinde 1st plural ilişkimizde ilişkilerimizde 2nd plural ilişkinizde ilişkilerinizde 3rd plural ilişkilerinde ilişkilerinde Ablative Singular Plural 1st singular ilişkimden ilişkilerimden 2nd singular ilişkinden ilişkilerinden 3rd singular ilişkisinden ilişkilerinden 1st plural ilişkimizden ilişkilerimizden 2nd plural ilişkinizden ilişkilerinizden 3rd plural ilişkilerinden ilişkilerinden Genitive Singular Plural 1st singular ilişkimin ilişkilerimin 2nd singular ilişkinin ilişkilerinin 3rd singular ilişkisinin ilişkilerinin 1st plural ilişkimizin ilişkilerimizin 2nd plural ilişkinizin ilişkilerinizin 3rd plural ilişkilerinin ilişkilerinin

Derived terms

• ilişkisel