ikilem

Turkish

Etymology

From ikilemek.

Noun

ikilem

1. (logic) dilemma

Declension

Inflection
Nominative	ikilem
Definite accusative	ikilemi
	Singular	Plural
Nominative	ikilem	ikilemler
Definite accusative	ikilemi	ikilemleri
Dative	ikileme	ikilemlere
Locative	ikilemde	ikilemlerde
Ablative	ikilemden	ikilemlerden
Genitive	ikilemin	ikilemlerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular ikilemim ikilemlerim 2nd singular ikilemin ikilemlerin 3rd singular ikilemi ikilemleri 1st plural ikilemimiz ikilemlerimiz 2nd plural ikileminiz ikilemleriniz 3rd plural ikilemleri ikilemleri Definite accusative Singular Plural 1st singular ikilemimi ikilemlerimi 2nd singular ikilemini ikilemlerini 3rd singular ikilemini ikilemlerini 1st plural ikilemimizi ikilemlerimizi 2nd plural ikileminizi ikilemlerinizi 3rd plural ikilemlerini ikilemlerini Dative Singular Plural 1st singular ikilemime ikilemlerime 2nd singular ikilemine ikilemlerine 3rd singular ikilemine ikilemlerine 1st plural ikilemimize ikilemlerimize 2nd plural ikileminize ikilemlerinize 3rd plural ikilemlerine ikilemlerine Locative Singular Plural 1st singular ikilemimde ikilemlerimde 2nd singular ikileminde ikilemlerinde 3rd singular ikileminde ikilemlerinde 1st plural ikilemimizde ikilemlerimizde 2nd plural ikileminizde ikilemlerinizde 3rd plural ikilemlerinde ikilemlerinde Ablative Singular Plural 1st singular ikilemimden ikilemlerimden 2nd singular ikileminden ikilemlerinden 3rd singular ikileminden ikilemlerinden 1st plural ikilemimizden ikilemlerimizden 2nd plural ikileminizden ikilemlerinizden 3rd plural ikilemlerinden ikilemlerinden Genitive Singular Plural 1st singular ikilemimin ikilemlerimin 2nd singular ikileminin ikilemlerinin 3rd singular ikileminin ikilemlerinin 1st plural ikilemimizin ikilemlerimizin 2nd plural ikileminizin ikilemlerinizin 3rd plural ikilemlerinin ikilemlerinin