ieëre

Limburgish

Alternative forms

• ere (Roermond, Sittard)
• ière (Valkenburg)
• iere (widespread variant)
  • iire (Eupen)

Etymology

From Middle Dutch êren.

Verb

ieëre

1. to honour

Conjugation

Montfortian conjugation of ieëre (first conjugation)

non-finite forms	infinitive	gerund	present participle	past participle	adjective	adverb
	(tö) ieëre	't ieëre n	ieërendj	höbbe geieëre	geieëredje, geieëredjer, geieëredjes	geieëredj, geieëredjelik
number & tense	verb-second order			verb-first order
	present	past	subjunctive	present	past	subjunctive
first person singular	ieëre	ieëredje	ieëre	ieëre	ieëredje-n	ieëre-n
second person singular	ieëres	ieëredjes	ieëre	ieëres	ieëredjes	ieërer
third person singular	ieëretj	ieëredje	ieëre	ieëretj'r	ieëredje	ieërer
first person plural	ieëre	ieëredje	ieëre	ieëretj	ieëredje	ieëre
second person plural	ieëretj	ieëredje	ieëre	ieëretj	ieëredje	ieëretj
third person plural	ieëre	ieëredje	ieëre	ieëre	ieëredje	ieërer
other forms	noun	imperative singular impolite	imperative singular polite	imperative dual	imperative plural	inclusive
	't geieëre n	ieëre!	ieëretj!	ieëretj, ieëretj!	ieëretj!	ieërem