hoorzitting

Dutch

Etymology

Compound of horen (“to hear”) +‎ zitting (“proceeding, meeting”). First attested in 1967.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɦoːrˌzɪ.tɪŋ/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: hoor‧zit‧ting

Noun

hoorzitting f (plural hoorzittingen, diminutive hoorzittinkje n)

1. hearing (proceeding for hearing arguments and discussion)
   • 1967 June 9, “Zenderpark Lopik naar IJsselmeerpolders?”, in De Waarheid, number 157, page 2:

     Gedeputeerde Staten van Utrecht hebben deze week in een zgn. hoorzitting naar beide partijen geluisterd en zullen op 21 juni hun standpunt bepalen.

     The Provincial Executive of Utrecht have listened in a so-called hearing to both parties this week and will determine their point of view on June 21.