Jump to content

hljóðleikr

From Wiktionary, the free dictionary

Old Norse

[edit]

Etymology

[edit]

From hljóðr +‎ -leikr.

Noun

[edit]

hljóðleikr m

  1. silence, sadness

Declension

[edit]
Declension of hljóðleikr (strong a-stem)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative hljóðleikr hljóðleikrinn hljóðleikar hljóðleikarnir
accusative hljóðleik hljóðleikinn hljóðleika hljóðleikana
dative hljóðleiki hljóðleikinum hljóðleikum hljóðleikunum
genitive hljóðleiks hljóðleiksins hljóðleika hljóðleikanna

Further reading

[edit]
  1. page/203 Internet Archive]