hinderlijk

Dutch

Etymology

From hinderen (“to hinder, impede”) +‎ -lijk.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Adjective

hinderlijk (comparative hinderlijker, superlative hinderlijkst)

1. hindering, impeding, cumbersome

Declension

Declension of hinderlijk
uninflected	hinderlijk
inflected	hinderlijke
comparative	hinderlijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		hinderlijk	hinderlijker	het hinderlijkst het hinderlijkste
indefinite	m./f. sing.	hinderlijke	hinderlijkere	hinderlijkste
	n. sing.	hinderlijk	hinderlijker	hinderlijkste
	plural	hinderlijke	hinderlijkere	hinderlijkste
definite		hinderlijke	hinderlijkere	hinderlijkste
partitive		hinderlijks	hinderlijkers	—

Derived terms

• hinderlijkheid