heläita

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Veps

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Finnic *heläit'äk.

Verb

[edit]

heläita

  1. to ring, to jingle
  2. to babble (of water)

Inflection

[edit]
Inflection of heläita (inflection type 9/kogota)
1st infinitive heläita
present indic. heläidab
past indic. heläizi
present
indicative
past
indicative
imperative
1st singular heläidan heläizin
2nd singular heläidad heläizid heläida
3rd singular heläidab heläizi heläikaha
1st plural heläidam heläizim heläikam
2nd plural heläidat heläizit heläikat
3rd plural heläitas
heläidaba
heläiziba heläikaha
sing. conneg.1 heläida heläidand heläida
plur. conneg. heläikoi heläinugoi heläikoi
present
conditional
past
conditional
potential
1st singular heläidaižin heläinuižin heläidanen
2nd singular heläidaižid heläinuižid heläidaned
3rd singular heläidaiži heläinuiži heläidaneb
1st plural heläidaižim heläinuižim heläidanem
2nd plural heläidaižit heläinuižit heläidanet
3rd plural heläidaižiba heläinuižiba heläidaneba
connegative heläidaiži heläinuiži heläidane
non-finite forms
1st infinitive heläita
2nd infinitive 3rd infinitive
inessive heläites inessive heläidamas
instructive heläiten illative heläidamaha
participles elative heläidamaspäi
present active heläidai adessive heläidamal
past active heläinu abessive heläidamat
past passive heläitud
1 In imperative: used only in the second-person singular. The plural form is used with other persons.

References

[edit]