halsbrekend
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Compound of hals (“neck”) + brekend (“breaking, injuring”).
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]halsbrekend (comparative halsbrekender, superlative halsbrekendst)
Declension
[edit]| Declension of halsbrekend | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | halsbrekend | |||
| inflected | halsbrekende | |||
| comparative | halsbrekender | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | halsbrekend | halsbrekender | het halsbrekendst het halsbrekendste | |
| indefinite | m./f. sing. | halsbrekende | halsbrekendere | halsbrekendste |
| n. sing. | halsbrekend | halsbrekender | halsbrekendste | |
| plural | halsbrekende | halsbrekendere | halsbrekendste | |
| definite | halsbrekende | halsbrekendere | halsbrekendste | |
| partitive | halsbrekends | halsbrekenders | — | |