Jump to content

haesitabundus

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

haesitō (hesitate) +‎ -bundus

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

haesitābundus (feminine haesitābunda, neuter haesitābundum); first/second-declension adjective

  1. hesitating, faltering, stammering

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative haesitābundus haesitābunda haesitābundum haesitābundī haesitābundae haesitābunda
genitive haesitābundī haesitābundae haesitābundī haesitābundōrum haesitābundārum haesitābundōrum
dative haesitābundō haesitābundae haesitābundō haesitābundīs
accusative haesitābundum haesitābundam haesitābundum haesitābundōs haesitābundās haesitābunda
ablative haesitābundō haesitābundā haesitābundō haesitābundīs
vocative haesitābunde haesitābunda haesitābundum haesitābundī haesitābundae haesitābunda

References

[edit]