grobownik

Polish

Etymology

From grób +‎ -ownik.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡrɔˈbɔv.ɲik/

• (Middle Polish) IPA^(key): /ɡrɔˈbɔv.ɲik/

• Rhymes: -ɔvɲik
• Syllabification: gro‧bow‧nik

Noun

grobownik m pers

1. (obsolete) gravedigger (person employed to dig graves)

   Synonyms: grabarz, kopidół

2. (obsolete) graverobber

   Synonym: hiena cmentarna

Declension

Declension of grobownik

	singular	plural
nominative	grobownik	grobownicy/grobowniki (deprecative)
genitive	grobownika	grobowników
dative	grobownikowi	grobownikom
accusative	grobownika	grobowników
instrumental	grobownikiem	grobownikami
locative	grobowniku	grobownikach
vocative	grobowniku	grobownicy

Noun

grobownik m animal

1. tomb bat (any of various species of Old World bats of the genus Taphozous)

   Hypernym: nietoperz

Declension

Declension of grobownik

	singular	plural
nominative	grobownik	grobowniki
genitive	grobownika	grobowników
dative	grobownikowi	grobownikom
accusative	grobownika	grobowniki
instrumental	grobownikiem	grobownikami
locative	grobowniku	grobownikach
vocative	grobowniku	grobowniki

Noun

grobownik m inan

1. (obsolete) burial chamber, repository, sepulchre, tomb

   Synonym: grobowiec

Declension

Declension of grobownik

	singular	plural
nominative	grobownik	grobowniki
genitive	grobownika	grobowników
dative	grobownikowi	grobownikom
accusative	grobownik	grobowniki
instrumental	grobownikiem	grobownikami
locative	grobowniku	grobownikach
vocative	grobowniku	grobowniki

Derived terms

noun

• grobownictwo

 

Related terms

adjectives

• grobowcowy
• grobowy

 

nouns

• grobowczyk
• grobowiec
• grobowisko

 

verbs

• grzebać impf
• grześć impf

 

Further reading

• grobownik in Polish dictionaries at PWN
• grobownik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “grobownik”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]