From Wiktionary, the free dictionary
gróig (present analytic gróigeann, future analytic gróigfidh, verbal noun gróigeadh, past participle gróigthe)
- to foot (spread out and stack up turf sods)
- to huddle (curl one's legs up to the chest)
|
singular
|
plural
|
relative
|
autonomous
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
indicative
|
present
|
gróigim
|
gróigeann tú; gróigir†
|
gróigeann sé, sí
|
gróigimid
|
gróigeann sibh
|
gróigeann siad; gróigid†
|
a ghróigeann; a ghróigeas / a ngróigeann*
|
gróigtear
|
past
|
ghróig mé; ghróigeas
|
ghróig tú; ghróigis
|
ghróig sé, sí
|
ghróigeamar; ghróig muid
|
ghróig sibh; ghróigeabhair
|
ghróig siad; ghróigeadar
|
a ghróig / ar ghróig*
|
gróigeadh
|
past habitual
|
ghróiginn / ngróiginn‡‡
|
ghróigteá / ngróigteᇇ
|
ghróigeadh sé, sí / ngróigeadh sé, s퇇
|
ghróigimis; ghróigeadh muid / ngróigimis‡‡; ngróigeadh muid‡‡
|
ghróigeadh sibh / ngróigeadh sibh‡‡
|
ghróigidís; ghróigeadh siad / ngróigidís‡‡; ngróigeadh siad‡‡
|
a ghróigeadh / a ngróigeadh*
|
ghróigtí / ngróigt퇇
|
future
|
gróigfidh mé; gróigfead
|
gróigfidh tú; gróigfir†
|
gróigfidh sé, sí
|
gróigfimid; gróigfidh muid
|
gróigfidh sibh
|
gróigfidh siad; gróigfid†
|
a ghróigfidh; a ghróigfeas / a ngróigfidh*
|
gróigfear
|
conditional
|
ghróigfinn / ngróigfinn‡‡
|
ghróigfeá / ngróigfeᇇ
|
ghróigfeadh sé, sí / ngróigfeadh sé, s퇇
|
ghróigfimis; ghróigfeadh muid / ngróigfimis‡‡; ngróigfeadh muid‡‡
|
ghróigfeadh sibh / ngróigfeadh sibh‡‡
|
ghróigfidís; ghróigfeadh siad / ngróigfidís‡‡; ngróigfeadh siad‡‡
|
a ghróigfeadh / a ngróigfeadh*
|
ghróigfí / ngróigf퇇
|
subjunctive
|
present
|
go ngróige mé; go ngróigead†
|
go ngróige tú; go ngróigir†
|
go ngróige sé, sí
|
go ngróigimid; go ngróige muid
|
go ngróige sibh
|
go ngróige siad; go ngróigid†
|
—
|
go ngróigtear
|
past
|
dá ngróiginn
|
dá ngróigteá
|
dá ngróigeadh sé, sí
|
dá ngróigimis; dá ngróigeadh muid
|
dá ngróigeadh sibh
|
dá ngróigidís; dá ngróigeadh siad
|
—
|
dá ngróigtí
|
imperative
|
gróigim
|
gróig
|
gróigeadh sé, sí
|
gróigimis
|
gróigigí; gróigidh†
|
gróigidís
|
—
|
gróigtear
|
verbal noun
|
gróigeadh
|
past participle
|
gróigthe
|
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
- Dinneen, Patrick S. (1904) “grógaim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 385
- Dinneen, Patrick S. (1927) “gruaigim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 2nd edition, Dublin: Irish Texts Society
- Ó Dónaill, Niall (1977) “gróig”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN