From Wiktionary, the free dictionary
From Middle Irish gortaigid (“to salt, pickle; to hurt, injure”), from Old Irish goirt (“bitter, salty”).
gortaigh (present analytic gortaíonn, future analytic gortóidh, verbal noun gortú, past participle gortaithe)
- to hurt, injure
|
singular
|
plural
|
relative
|
autonomous
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
indicative
|
present
|
gortaím
|
gortaíonn tú; gortaír†
|
gortaíonn sé, sí
|
gortaímid; gortaíonn muid
|
gortaíonn sibh
|
gortaíonn siad; gortaíd†
|
a ghortaíonn; a ghortaíos / a ngortaíonn*
|
gortaítear
|
past
|
ghortaigh mé; ghortaíos
|
ghortaigh tú; ghortaís
|
ghortaigh sé, sí
|
ghortaíomar; ghortaigh muid
|
ghortaigh sibh; ghortaíobhair
|
ghortaigh siad; ghortaíodar
|
a ghortaigh / ar ghortaigh*
|
gortaíodh
|
past habitual
|
ghortaínn / ngortaínn‡‡
|
ghortaíteá / ngortaíteᇇ
|
ghortaíodh sé, sí / ngortaíodh sé, s퇇
|
ghortaímis; ghortaíodh muid / ngortaímis‡‡; ngortaíodh muid‡‡
|
ghortaíodh sibh / ngortaíodh sibh‡‡
|
ghortaídís; ghortaíodh siad / ngortaídís‡‡; ngortaíodh siad‡‡
|
a ghortaíodh / a ngortaíodh*
|
ghortaítí / ngortaít퇇
|
future
|
gortóidh mé; gortód; gortóchaidh mé†
|
gortóidh tú; gortóir†; gortóchaidh tú†
|
gortóidh sé, sí; gortóchaidh sé, sí†
|
gortóimid; gortóidh muid; gortóchaimid†; gortóchaidh muid†
|
gortóidh sibh; gortóchaidh sibh†
|
gortóidh siad; gortóid†; gortóchaidh siad†
|
a ghortóidh; a ghortós; a ghortóchaidh†; a ghortóchas† / a ngortóidh*; a ngortóchaidh*†
|
gortófar; gortóchar†
|
conditional
|
ghortóinn; ghortóchainn† / ngortóinn‡‡; ngortóchainn†‡‡
|
ghortófá; ghortóchthᆠ/ ngortófᇇ; ngortóchthᆇ‡
|
ghortódh sé, sí; ghortóchadh sé, sí† / ngortódh sé, s퇇; ngortóchadh sé, s톇‡
|
ghortóimis; ghortódh muid; ghortóchaimis†; ghortóchadh muid† / ngortóimis‡‡; ngortódh muid‡‡; ngortóchaimis†‡‡; ngortóchadh muid†‡‡
|
ghortódh sibh; ghortóchadh sibh† / ngortódh sibh‡‡; ngortóchadh sibh†‡‡
|
ghortóidís; ghortódh siad; ghortóchadh siad† / ngortóidís‡‡; ngortódh siad‡‡; ngortóchadh siad†‡‡
|
a ghortódh; a ghortóchadh† / a ngortódh*; a ngortóchadh*†
|
ghortófaí; ghortóchthaí† / ngortófa퇇; ngortóchtha톇‡
|
subjunctive
|
present
|
go ngortaí mé; go ngortaíod†
|
go ngortaí tú; go ngortaír†
|
go ngortaí sé, sí
|
go ngortaímid; go ngortaí muid
|
go ngortaí sibh
|
go ngortaí siad; go ngortaíd†
|
—
|
go ngortaítear
|
past
|
dá ngortaínn
|
dá ngortaíteá
|
dá ngortaíodh sé, sí
|
dá ngortaímis; dá ngortaíodh muid
|
dá ngortaíodh sibh
|
dá ngortaídís; dá ngortaíodh siad
|
—
|
dá ngortaítí
|
imperative
|
gortaím
|
gortaigh
|
gortaíodh sé, sí
|
gortaímis
|
gortaígí; gortaídh†
|
gortaídís
|
—
|
gortaítear
|
verbal noun
|
gortú
|
past participle
|
gortaithe
|
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.
- Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “gortaigid”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
- Ó Dónaill, Niall (1977) “gortaigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN