goedaardig

Dutch

Etymology

From goed +‎ aard +‎ -ig.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɣutˌaːr.dəx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: goed‧aar‧dig

Adjective

goedaardig (comparative goedaardiger, superlative goedaardigst)

1. (of a tumour or swelling) benign, not malignant

   Antonym: kwaadaardig

   een goedaardige tumor ― a benign tumour

2. benign, good-natured
3. minor, unimportant

Declension

Declension of goedaardig
uninflected	goedaardig
inflected	goedaardige
comparative	goedaardiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		goedaardig	goedaardiger	het goedaardigst het goedaardigste
indefinite	m./f. sing.	goedaardige	goedaardigere	goedaardigste
	n. sing.	goedaardig	goedaardiger	goedaardigste
	plural	goedaardige	goedaardigere	goedaardigste
definite		goedaardige	goedaardigere	goedaardigste
partitive		goedaardigs	goedaardigers	—

Descendants

• Negerhollands: guedaerdig