godswonder

Dutch

Etymology

From god +‎ -s- +‎ wonder.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Noun

godswonder n (plural godswonderen, diminutive godswondertje n)

1. (literally) a miracle of divine origin

   Door een godswonder ontliep de heilige de heidense horde. ― The saint escaped the heathen horde through a divine miracle.

2. (figuratively, informal) an unlikely positive outcome defying (pessimistic) expectations

   Het mag een godswonder heten dat niemand flauwviel van de hitte in het benauwde klaslokaal. ― It can be considered an unlikely positive outcome that nobody fainted from the heat in the poorly ventilated classroom.