gończy

Polish

Etymology

From goniec +‎ -y.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɡɔɲ.t͡ʂɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔɲt͡ʂɘ
• Syllabification: goń‧czy

Adjective

gończy (not comparable, no derived adverb)

1. (relational) hound (hunting dog)

Declension

Declension of gończy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	gończy		gończa	gończe	gończy	gończe
genitive	gończego		gończej	gończego	gończych
dative	gończemu		gończej	gończemu	gończym
accusative	gończego	gończy	gończą	gończe	gończych	gończe
instrumental	gończym		gończą	gończym	gończymi
locative	gończym		gończej	gończym	gończych

Further reading

• gończy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• gończy in Polish dictionaries at PWN