gloramo

Esperanto

Etymology

From glorama +‎ -o.

Pronunciation

• IPA^(key): [ɡlorˈamo]
• Rhymes: -amo
• Hyphenation: glor‧am‧o

Noun

gloramo (accusative singular gloramon, plural gloramoj, accusative plural gloramojn)

1. desire for glory, ambition
   • Ernest Drezen, Zamenhof, Ĉapitro 1,

     [Zamenhof] havis neniom da gloramo persona. Volonte li kaŝis sian personon ĉiuokaze, kiam tio estis utila por liaj ideoj, kaj eĉ ĉiam, kiam tio estis ebla.

     Zamenhof had no personal ambition. He willingly stayed in the background (lit. hid his person) whenever it was useful for his ideas — in fact, whenever it was possible.

   • D. H. Lambert (translator), Julio Cezaro (Julius Caesar) by William Shakespeare, Act III, Scene 2,

     Laŭ la amo de Cezaro al mi mi lin ploras; laŭ lia feliĉo mi ĝojas; laŭ lia braveco mi lin honoras; sed pro lia gloramo mi lin mortigis.

     As Caesar loved me, I weep for him; as he was fortunate, I rejoice at it; as he was valiant, I honour him: but, as he was ambitious (lit. because of his ambition), I slew him.