giúiré

Irish

Etymology

Borrowed from Anglo-Norman juree (“jury”), from Medieval Latin iūrāta, from Latin iūrō (“I swear or take an oath”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈɟuːɾʲeː]

Noun

giúiré m or f (genitive singular giúiré, nominative plural giúiréithe)

1. (law) jury

Declension

Declension of giúiré (fourth declension)

bare forms case singular plural nominative giúiré giúiréithe vocative a ghiúiré a ghiúiréithe genitive giúiré giúiréithe dative giúiré giúiréithe forms with the definite article case singular plural nominative an giúiré na giúiréithe genitive an ghiúiré na ngiúiréithe dative leis an ngiúiré don ghiúiré leis na giúiréithe

Alternative declension

Declension of giúiré (fourth declension)

bare forms case singular plural nominative giúiré giúiréithe vocative a ghiúiré a ghiúiréithe genitive giúiré giúiréithe dative giúiré giúiréithe forms with the definite article case singular plural nominative an ghiúiré na giúiréithe genitive na giúiré na ngiúiréithe dative leis an ngiúiré don ghiúiré leis na giúiréithe

Synonyms

• coiste dháréag (literally “committee of twelve”)

Derived terms

• ard-ghiúiré (“grand jury”)

Mutation

Mutated forms of giúiré

radical	lenition	eclipsis
giúiré	ghiúiré	ngiúiré

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “giúiré”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN