geð

See also: ged, Ged, and GED

Icelandic

Etymology

From Old Norse geð (“mind; mood; wits; senses”), from Proto-Germanic *gadją (“mind; courage”), of unknown origin.

Pronunciation

• IPA^(key): /cɛːð/

  Rhymes: -ɛːð

Noun

geð n (genitive singular geðs, nominative plural geð)

1. mind
2. mood, feeling
3. temper, disposition

Declension

Declension of geð (neuter)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	geð	geðið	geð	geðin
accusative	geð	geðið	geð	geðin
dative	geði	geðinu	geðum	geðunum
genitive	geðs	geðsins	geða	geðanna

Derived terms

• geðfastur
• geðfelldur
• geðgóður
• geðgæska
• geðillur
• geðlaus
• geðleysi
• geðmikill
• geðnæmur
• geðprúður
• geðprýði
• geðrór
• geðshræring
• geðslegur
• geðstirður
• geðstór
• geðstyggur
• geðveiki
• geðveikur
• geðvondur
• geðþekkur
• geðþekni
• geðþótti