güve

See also: güvə

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish گوگه (güğe, güve), from Proto-Turkic *küńe (“moth”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Noun

güve

1. moth

Declension

Inflection
Nominative	güve
Definite accusative	güveyi
	Singular	Plural
Nominative	güve	güveler
Definite accusative	güveyi	güveleri
Dative	güveye	güvelere
Locative	güvede	güvelerde
Ablative	güveden	güvelerden
Genitive	güvenin	güvelerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular güvem güvelerim 2nd singular güven güvelerin 3rd singular güvesi güveleri 1st plural güvemiz güvelerimiz 2nd plural güveniz güveleriniz 3rd plural güveleri güveleri Definite accusative Singular Plural 1st singular güvemi güvelerimi 2nd singular güveni güvelerini 3rd singular güvesini güvelerini 1st plural güvemizi güvelerimizi 2nd plural güvenizi güvelerinizi 3rd plural güvelerini güvelerini Dative Singular Plural 1st singular güveme güvelerime 2nd singular güvene güvelerine 3rd singular güvesine güvelerine 1st plural güvemize güvelerimize 2nd plural güvenize güvelerinize 3rd plural güvelerine güvelerine Locative Singular Plural 1st singular güvemde güvelerimde 2nd singular güvende güvelerinde 3rd singular güvesinde güvelerinde 1st plural güvemizde güvelerimizde 2nd plural güvenizde güvelerinizde 3rd plural güvelerinde güvelerinde Ablative Singular Plural 1st singular güvemden güvelerimden 2nd singular güvenden güvelerinden 3rd singular güvesinden güvelerinden 1st plural güvemizden güvelerimizden 2nd plural güvenizden güvelerinizden 3rd plural güvelerinden güvelerinden Genitive Singular Plural 1st singular güvemin güvelerimin 2nd singular güvenin güvelerinin 3rd singular güvesinin güvelerinin 1st plural güvemizin güvelerimizin 2nd plural güvenizin güvelerinizin 3rd plural güvelerinin güvelerinin

Derived terms

• güvelenmek

Further reading

• “güve”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu