géagaigh

Irish

Etymology 1

From géag (“branch”) +‎ -igh.

Verb

géagaigh (present analytic géagaíonn, future analytic géagóidh, verbal noun géagú, past participle géagaithe)

1. (intransitive) branch (amach (“out”))
2. (intransitive) spring (ó (“from”))

Conjugation

conjugation of géagaigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	géagaím	géagaíonn tú; géagaír†	géagaíonn sé, sí	géagaímid; géagaíonn muid	géagaíonn sibh	géagaíonn siad; géagaíd†	a ghéagaíonn; a ghéagaíos / a ngéagaíonn*	géagaítear
	past	ghéagaigh mé; ghéagaíos	ghéagaigh tú; ghéagaís	ghéagaigh sé, sí	ghéagaíomar; ghéagaigh muid	ghéagaigh sibh; ghéagaíobhair	ghéagaigh siad; ghéagaíodar	a ghéagaigh / ar ghéagaigh*	géagaíodh
	past habitual	ghéagaínn / ngéagaínn‡‡	ghéagaíteá / ngéagaíteᇇ	ghéagaíodh sé, sí / ngéagaíodh sé, s퇇	ghéagaímis; ghéagaíodh muid / ngéagaímis‡‡; ngéagaíodh muid‡‡	ghéagaíodh sibh / ngéagaíodh sibh‡‡	ghéagaídís; ghéagaíodh siad / ngéagaídís‡‡; ngéagaíodh siad‡‡	a ghéagaíodh / a ngéagaíodh*	ghéagaítí / ngéagaít퇇
future		géagóidh mé; géagód; géagóchaidh mé†	géagóidh tú; géagóir†; géagóchaidh tú†	géagóidh sé, sí; géagóchaidh sé, sí†	géagóimid; géagóidh muid; géagóchaimid†; géagóchaidh muid†	géagóidh sibh; géagóchaidh sibh†	géagóidh siad; géagóid†; géagóchaidh siad†	a ghéagóidh; a ghéagós; a ghéagóchaidh†; a ghéagóchas† / a ngéagóidh*; a ngéagóchaidh*†	géagófar; géagóchar†
conditional		ghéagóinn; ghéagóchainn† / ngéagóinn‡‡; ngéagóchainn†‡‡	ghéagófá; ghéagóchthᆠ/ ngéagófᇇ; ngéagóchthᆇ‡	ghéagódh sé, sí; ghéagóchadh sé, s토/ ngéagódh sé, s퇇; ngéagóchadh sé, s톇‡	ghéagóimis; ghéagódh muid; ghéagóchaimis†; ghéagóchadh muid† / ngéagóimis‡‡; ngéagódh muid‡‡; ngéagóchaimis†‡‡; ngéagóchadh muid†‡‡	ghéagódh sibh; ghéagóchadh sibh† / ngéagódh sibh‡‡; ngéagóchadh sibh†‡‡	ghéagóidís; ghéagódh siad; ghéagóchadh siad† / ngéagóidís‡‡; ngéagódh siad‡‡; ngéagóchadh siad†‡‡	a ghéagódh; a ghéagóchadh† / a ngéagódh*; a ngéagóchadh*†	ghéagófaí; ghéagóchtha토/ ngéagófa퇇; ngéagóchtha톇‡
subjunctive	present	go ngéagaí mé; go ngéagaíod†	go ngéagaí tú; go ngéagaír†	go ngéagaí sé, sí	go ngéagaímid; go ngéagaí muid	go ngéagaí sibh	go ngéagaí siad; go ngéagaíd†	—	go ngéagaítear
	past	dá ngéagaínn	dá ngéagaíteá	dá ngéagaíodh sé, sí	dá ngéagaímis; dá ngéagaíodh muid	dá ngéagaíodh sibh	dá ngéagaídís; dá ngéagaíodh siad	—	dá ngéagaítí
imperative		géagaím	géagaigh	géagaíodh sé, sí	géagaímis	géagaígí; géagaídh†	géagaídís	—	géagaítear
verbal noun		géagú
past participle		géagaithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

géagaigh

1. inflection of géagach (“branched, branching; long-limbed; flowing, tressy”):
   1. vocative/genitive singular masculine
   2. (archaic) dative singular feminine

Mutation

Mutated forms of géagaigh

radical	lenition	eclipsis
géagaigh	ghéagaigh	ngéagaigh

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “géagaigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN