furðuhlutur

Icelandic

Etymology

From furða (“wonder”) +‎ hlutur (“thing, object”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfʏrðʏˌl̥ʏːtʏr/

Noun

furðuhlutur m (genitive singular furðuhlutar, nominative plural furðuhlutir)

1. an oddity

Declension

Declension of furðuhlutur (masculine, based on hlutur)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	furðuhlutur	furðuhluturinn	furðuhlutir	furðuhlutirnir
accusative	furðuhlut	furðuhlutinn	furðuhluti	furðuhlutina
dative	furðuhlut	furðuhlutnum	furðuhlutum	furðuhlutunum
genitive	furðuhlutar	furðuhlutarins	furðuhluta	furðuhlutanna

Derived terms

• fljúgandi furðuhlutur (“FFH”)