fullyrðing

Icelandic

Etymology

From fullyrða +‎ -ing.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfʏtlˌɪrðiŋk/

Noun

fullyrðing f (genitive singular fullyrðingar, nominative plural fullyrðingar)

1. assertion, claim

   Synonym: staðhæfing

2. (mathematics) proposition

Declension

Declension of fullyrðing (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	fullyrðing	fullyrðingin	fullyrðingar	fullyrðingarnar
accusative	fullyrðingu	fullyrðinguna	fullyrðingar	fullyrðingarnar
dative	fullyrðingu	fullyrðingunni	fullyrðingum	fullyrðingunum
genitive	fullyrðingar	fullyrðingarinnar	fullyrðinga	fullyrðinganna