fealltóir

Irish

Etymology

From feall (“prove false to, betray”) +‎ -tóir (agent noun suffix).

Noun

fealltóir m (genitive singular fealltóra, nominative plural fealltóirí)

1. betrayer, traitor

   Proverb: Ní in am a bhraitear an fealltóir. ― A traitor is seldom caught in time.

   Synonym: tréatúir

Declension

Declension of fealltóir (third declension)

bare forms case singular plural nominative fealltóir fealltóirí vocative a fhealltóir a fhealltóirí genitive fealltóra fealltóirí dative fealltóir fealltóirí forms with the definite article case singular plural nominative an fealltóir na fealltóirí genitive an fhealltóra na bhfealltóirí dative leis an bhfealltóir don fhealltóir leis na fealltóirí

Derived terms

• fealltóireacht f (“(act of) betraying; treachery”)

Mutation

Mutated forms of fealltóir

radical	lenition	eclipsis
fealltóir	fhealltóir	bhfealltóir

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “fealltóir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN

Further reading

• de Bhaldraithe, Tomás (1959) “fealltóir”, in English-Irish Dictionary, An Gúm
• “fealltóir”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013-2025