facio dilabi

Latin

Etymology

Literally "to cause to disintegrate" (Dīlābī is used for the intransitive sense of "to disintegrate.")

Verb

faciō dīlābī (present infinitive facere dīlābī, perfect active fēcī dīlābī, supine factum dīlābī); third conjugation iō-variant

1. (transitive) to disintegrate

Usage notes

The passive is rare, but can be used in place of dīlābī itself to specify that the disintegrated thing was made to disintegrate by someone else or something else.

Conjugation

Conjugation of faciō dīlābī (third conjugation iō-variant)
indicative		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	faciō dīlābī	facis dīlābī	facit dīlābī	facimus dīlābī	facitis dīlābī	faciunt dīlābī
	imperfect	faciēbam dīlābī	faciēbās dīlābī	faciēbat dīlābī	faciēbāmus dīlābī	faciēbātis dīlābī	faciēbant dīlābī
	future	faciam dīlābī	faciēs dīlābī	faciet dīlābī	faciēmus dīlābī	faciētis dīlābī	facient dīlābī
	perfect	fēcī dīlābī	fēcistī dīlābī	fēcit dīlābī	fēcimus dīlābī	fēcistis dīlābī	fēcērunt dīlābī, fēcēre dīlābī
	pluperfect	fēceram dīlābī	fēcerās dīlābī	fēcerat dīlābī	fēcerāmus dīlābī	fēcerātis dīlābī	fēcerant dīlābī
	future perfect	fēcerō dīlābī	fēceris dīlābī	fēcerit dīlābī	fēcerimus dīlābī	fēceritis dīlābī	fēcerint dīlābī
passive	present	facior dīlābī	faceris dīlābī, facere dīlābī	facitur dīlābī	facimur dīlābī	faciminī dīlābī	faciuntur dīlābī
	imperfect	faciēbar dīlābī	faciēbāris dīlābī, faciēbāre dīlābī	faciēbātur dīlābī	faciēbāmur dīlābī	faciēbāminī dīlābī	faciēbantur dīlābī
	future	faciar dīlābī	faciēris dīlābī, faciēre dīlābī	faciētur dīlābī	faciēmur dīlābī	faciēminī dīlābī	facientur dīlābī
	perfect	factus + present active indicative of sum + dīlābī or factum + present active indicative of sum
	pluperfect	factus + imperfect active indicative of sum + dīlābī or factum + imperfect active indicative of sum
	future perfect	factus + future active indicative of sum + dīlābī or factum + future active indicative of sum
subjunctive		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	faciam dīlābī	faciās dīlābī	faciat dīlābī	faciāmus dīlābī	faciātis dīlābī	faciant dīlābī
	imperfect	facerem dīlābī	facerēs dīlābī	faceret dīlābī	facerēmus dīlābī	facerētis dīlābī	facerent dīlābī
	perfect	fēcerim dīlābī	fēcerīs dīlābī	fēcerit dīlābī	fēcerīmus dīlābī	fēcerītis dīlābī	fēcerint dīlābī
	pluperfect	fēcissem dīlābī	fēcissēs dīlābī	fēcisset dīlābī	fēcissēmus dīlābī	fēcissētis dīlābī	fēcissent dīlābī
passive	present	faciar dīlābī	faciāris dīlābī, faciāre dīlābī	faciātur dīlābī	faciāmur dīlābī	faciāminī dīlābī	faciantur dīlābī
	imperfect	facerer dīlābī	facerēris dīlābī, facerēre dīlābī	facerētur dīlābī	facerēmur dīlābī	facerēminī dīlābī	facerentur dīlābī
	perfect	factus + present active subjunctive of sum + dīlābī or factum + present active subjunctive of sum
	pluperfect	factus + imperfect active subjunctive of sum + dīlābī or factum + imperfect active subjunctive of sum
imperative		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	—	face dīlābī	—	—	facite dīlābī	—
	future	—	facitō dīlābī	facitō dīlābī	—	facitōte dīlābī	faciuntō dīlābī
passive	present	—	facere dīlābī	—	—	faciminī dīlābī	—
	future	—	facitor dīlābī	facitor dīlābī	—	—	faciuntor dīlābī
non-finite forms		active			passive
		present	perfect	future	present	perfect	future
infinitives		facere dīlābī	fēcisse dīlābī	factūrum esse dīlābī	facī dīlābī	factum esse dīlābī	factum īrī dīlābī
participles		faciēns dīlābī	—	factūrus dīlābī	—	factus dīlābī	faciendus dīlābī, faciundus dīlābī
verbal nouns		gerund				supine
		genitive	dative	accusative	ablative	accusative	ablative
		faciendī dīlābī	faciendō dīlābī	faciendum dīlābī	faciendō dīlābī	factum dīlābī	factū dīlābī