eyður
Jump to navigation
Jump to search
See also: Eyður
Faroese
[edit]Pronunciation
[edit]Etymology 1
[edit]From Old Norse auðr, from Proto-Germanic *audaz whence also Icelandic auður. Cognate with Old Saxon ōd; Old English ēad (“happiness”); Old High German ōt.
Noun
[edit]eyður m (genitive singular eyðs, uncountable)
Declension
[edit]Declension of eyður (singular only) | ||
---|---|---|
m6s | singular | |
indefinite | definite | |
nominative | eyður | eyðurin |
accusative | eyð | eyðin |
dative | eyði | eyðinum |
genitive | eyðs | eyðsins |
Etymology 2
[edit]From Old Norse auðr (“desolate”), from Proto-Germanic *auþijaz whence also Icelandic auður, Norwegian aud and ød, Danish ød, Swedish öd. Cognate with Old English ēaþ, īeþe, and Old High German ōdi.
Adjective
[edit]eyður (comparative eyðari, superlative eyðastur)
Inflection
[edit]eyður a15 | |||
Singular (eintal) | m (kallkyn) | f (kvennkyn) | n (hvørkikyn) |
Nominative (hvørfall) | eyður | eyð | eytt |
Accusative (hvønnfall) | eyðan | eyða | |
Dative (hvørjumfall) | eyðum | eyðari | eyðum |
Genitive (hvørsfall) | (eyðs) | (eyðar) | (eyðs) |
Plural (fleirtal) | m (kallkyn) | f (kvennkyn) | n (hvørkikyn) |
Nominative (hvørfall) | eyðir | eyðar | eyð |
Accusative (hvønnfall) | eyðar | ||
Dative (hvørjumfall) | eyðum | ||
Genitive (hvørsfall) | (eyða) |