exulceratio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

From exulcerō +‎ -tiō.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

exulcerātiō f (genitive exulcerātiōnis); third declension

  1. soreness, festering, exulceration
  2. exasperation, aggravation (of pain)

Declension

[edit]

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative exulcerātiō exulcerātiōnēs
Genitive exulcerātiōnis exulcerātiōnum
Dative exulcerātiōnī exulcerātiōnibus
Accusative exulcerātiōnem exulcerātiōnēs
Ablative exulcerātiōne exulcerātiōnibus
Vocative exulcerātiō exulcerātiōnēs

Descendants

[edit]

References

[edit]