Jump to content

evinctus

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Perfect passive participle of ēvinciō

Participle

[edit]

ēvīnctus (feminine ēvīncta, neuter ēvīnctum); first/second-declension participle

  1. bound, bound round

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ēvīnctus ēvīncta ēvīnctum ēvīnctī ēvīnctae ēvīncta
genitive ēvīnctī ēvīnctae ēvīnctī ēvīnctōrum ēvīnctārum ēvīnctōrum
dative ēvīnctō ēvīnctae ēvīnctō ēvīnctīs
accusative ēvīnctum ēvīnctam ēvīnctum ēvīnctōs ēvīnctās ēvīncta
ablative ēvīnctō ēvīnctā ēvīnctō ēvīnctīs
vocative ēvīncte ēvīncta ēvīnctum ēvīnctī ēvīnctae ēvīncta

References

[edit]
  • evinctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • evinctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • evinctus in D. P. Simpson, Cassell's Latin Dictionary, Wiley Publishing, 1968